Bildiğimiz gibi Pazartesi Sendromu denilen bir şey var insanlarda. Benim ise Pazartesi ile alıp veremediğim hiç bir şey yok. Ben tamamen Pazar Sendromu yaşıyorum. Bu kadar verimsiz geçen, bu kadar soğuk olan, yaşamın bu kadar yavaşladığı başka bir gün daha yok benim için. İnsana ne ders çalışma şevki verir. Ne gezme şevki verir. İyice depresyona sokuyor beni.
Bunları geçtik, malum pazar günleri ne çekiliş düzenleniyor, ne de kargo firmaları çalışıyor. Çok sıkılıyorum ben de. Günlük katılmam gereken çekilişlere katılıp kalıyorum. Zaman geçmek bilmiyor ondan sonra.
Bir de yarın patronum Çiko ile toplantım var. (Olacak sanırım, henüz mailime geri dönmedi ama. :)) Bu hafta benim için pek verimli geçmedi. İstediğim şeyleri yapamadım. Hep bir yerlerde takıldım. O yüzden onla da hiç görüşesim ya, o da ayrı bir durum. Bakalım, kısmet artık...
Bu arada dün Teknosa Turuncu Şans'ta ilk defa çekilişe katılmak için şans kazanmıştım ama o da denk gelmedi. :) Bir gördüm ki arkadaşlarımdan GiGi kazanmış. Katıldığını bile bilmiyodum. Güle güle kullansın valla. En azından O, ay bunu mu kazandım hıh diyip yermiyor hediyeyi. :)
Pazar gününü sevebilmek dileğiyle...
Sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder